θεμα χαρακτήρα..

Είναι κάποιες φορές που σ' ενδιαφέρει τόσο πολύ ένα άτομο που κάθεσαι ολόκληρες ώρες για να αναλύσεις απλά και μόνο μια του φράση, (οι κοπέλες το κάνουν περισσότερο), η οποία μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις αποτελείται μονάχα απο δυο- τρεις λέξεις. Παράλληλα καταβάλλεις μεγάλες προσπάθειες έτσι ώστε να μην είσαι μονοδιάστατος ~έτσι ώστε τα συναισθήματα σου και η έντονη επιθυμία σου να ερμηνεύσεις θετικά για σένα τη συγκεκριμένη φραση να υποταχθούν στη λογική. Κι ώρες ώρες είναι τόσο πιεστική αυτή θεέ μου! Κι αν εν τέλει το ατομο για το οποίο "σπαταλάς" τόσες πολλές ώρες της ημερας σου δεχτεί η ζωή του να συμβαδίσει με τη δική σου, όλα αυτά που έχεις σκεφτεί γι' αυτό θα του τα μαρτυρήσεις? Είναι ωραίο ναταξέρει. Σκέψου να σου έλεγε κάποιος ότι έχει καταναλώσει τόσο χρόνο για σενα.. Τι κολακευτικο! Ισως όμως χαθεί ένα μέρος της μαγείας μ' αυτόν τιν τρόπο βέβαια.. Λες? Τότε, μάλλον, το παραπάνω πρεπει να ειπωθεί την κατάλληλη στιγμή. Και ποια είναι η κατάλληλη στιγμή όμως? Μπορεί κανείς να την ορίσει? Αν πούμεότι μετά από ένα χρόνο σχέσης πεις στον αλλον ολα αυτά "τα αρχικά" που έχεις κάνει γι αυτόν είναι καλα? Μμμ.. Κάτι με ενοχλεί. Ο κάθε χαρακτήρας θα το δεχτεί διαφορετικά. Ένας , μετά από μια σειρά σκέψεων μπορεί να καταλήξει στο ποσο αναγκαίος και ποθητός είναι για τον αλλο. Έτσι, ωστοσο, ο τελευταίος γινεται δεδομένος για τον πρώτο και με αυτό τον τροπο , ο ενθουσιασμός μεταξύ των δύο ανθρώπων και η έλξη λόγω μυστηρίου σιγα σιγά χάνονται. Από την αλλη πλευρά όμως αν κάποιος γνωριζει το "ντορο" που έχει δημιουργηθεί γι' αυτόν, εκτός από το ότι θα χαρεί ιδιαιτερα, θα θελήσει να δώσει ακόμα παραπάνω στο συντροφο του. Τελικά, ολα είναι θέμα χαρακτήρων των ανθρώπων και του πως και πόσο καλά αυτοί θα ταιριάξουν μεταξύ τους.

παρελθον και θάνατος

Γιατι να γυρίσεις στο παρελθόν σου? Έχει νόημα? Από μόνη της η ζωή σου απαντάει. Σου θέτει μια προοδευτική πορεία. Έγινε κάτι, τελείωσε. Κοιταμε μπροστά. είναι δύσκολο. κάποιες φορές, αν όχι πάντα όλη μας η συμπεριφορά , η σταση ζωης γενικότερα καθορίζεται από το τι εχουμε ζησει, απ' όσα έχουμε περάσει. Όταν στα πρωτα κιόλας στάδια της ζωής σου είχες βιώσει το θάνατο ενός αγαπημένου σου προσώπου, το γεγονός αυτό σε στιγμτίζεi. Δεν εννοώ ότι το μόνο που κάνεις είναι να σκέφτεσαι το πρόσωπο αυτό και να θρηνείς. Υποσυνήδειτα ισως "ζητας" έναν αντικαταστάτη αυτού. Έχασες τον πατέρα σου? Νιώθεις μεγαλύτερη ικανοποιηση στο άκουσμα "είσαι ομορφη σήμερα" απο το θείο για παραδειγμα παρά απο μια θεία. Και φυσικά, φοβάσαι το θάνατο!

Φοβάμαι το θάνατο. Πολύ. Θέλω να ζήσω ακόμα. Είναι τόσο ωραία η ζωή! Ίσως και να την ευχαριστιέμαι , να την εκτιμώ περισσότερο από άλλους που παντα ήταν αγκαλια με αγαπημένα τους πρόσωπα. Από την άλλη, δεν είναι΄λίγο μάταιο να ζούμε αν δεν υπάρχει κάτι μετά το θάνατο? Ζήσαμε ό, τι ζήσαμε, κάνα ό, τι κάναμε και τι? τελος? Αυτό ήταν?? ΦΡΙΚΗ. Ματαιότητα. Λετε απλά να είναι εγωιστικό? Είναι ΄δύσκολο να δεχτείς ό, τι κάποτε δε θα υπάρχεις. Ότι θα "τελειώσεις" και συ όπως όλα τα πάγματα γύρω σου. Ε δε μπορεί να τελειώνει ετσι ο θάνατος. Δεν γίνεται αύτή η απουσία συναισθημάτων και σκέψεων να έίναι, να γίνει μόνιμη. Έρχεται το βράδυ, κοιμάσαι. Κι όταν ξυπνάς είναι σαν να έχεις κοιηθεί ένα δευτερόλεπτο. Σαν απλά να έκλεισες τα μάτια και ύστερα απο λίγο να τα άνοιξες. Πως περνουν τοσο γρηγορα 10 ώρες ούτε που τις καταλαβαίνω. Μα στην περίπτωση του θανάτου θα κλείσεις τα μάτια σου και δεν θα τα ανοίξεις ποτέ ξανα! Δεν αντεχω την ιδεα. Κι αν μετά από χρόνια γίνει κάτι, αν υπάρξει ένα αίσθημα και ξανανιώσω λίγο Στέλλα, έστω κι αν είμαι άσαρκη αυτή τη φορά, θα είνaι πάλι σαν να κοιμήθηκα ένα δευτερόλεπτο? Ή θα νιώσω το περασμα των χρόνων?Όλα τα πράγματα και όλες οι καταστάσεις έχουν ένα τελος. Ο θάνατος φαίνεται να μην έχει. Η αιωνιότητα είναι τρομακτική. Φοβάμαι.

Η πόλις
Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γη, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη απ' αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -σαν νεκρός- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -μη ελπίζεις-
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Λίγα λόγια για τον M. C. Escher..

Μαθηματικά VS Ζωγραφική

Σκεφτήκατε ποτέ ότι όλα τα γεωμετρικά σχήματα που κατασκευάζουμε με απόλυτη ακρίβεια είτε με κανόνα είτε με διαβήτη είτε αλλιώς, δεν είναι παρά η ατελής αναπαράσταση μιας τέλειας νοητικής εικόνας? Ένα ισόπλευρο τρίγωνο σχεδιασμένο στο χαρτί δεν είναι ποτέ στην πραγματικότητα του χαρτιού μας τέλεια ισόπλευρο όπως είναι στην εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας.

Τα μαθηματικά και η ζωγραφική είναι δυο τομείς που αν και σε πολλούς φαίνονται να αποκλίνουν, τελικά μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά,άμεσα η έμμεσα, πράγμα που απέδειξε ο Ολλανδός χαράκτης Maurits Cornelis (M. C.) Escher.

Ο M. C. Escher γεννήθηκε το 1898 στο Leeuwarden της Ολλανδίας Ήταν ο τρίτος γιος μιας οικογένειας και ο πατέρας του ήταν πολιτικός μηχανικός. Αν και απέτυχε στις εξετάσεις και έτσι ποτέ δεν αποφοίτησε από το λύκειο από νωρίς έδειξε το ιδιαίτερο ταλέντο του στο σχέδιο. Ταξίδεψε στην Ιταλία και την Ισπανία και κατά την παραμονή του εκεί επηρεάστηκε πολύ. Η φύση των χωρών της Μεσογείου, το φως και η θάλασσα, εντυπωσίασαν τον Escher, και επέδρασαν στην πρώτη περίοδο των έργων του.

Μεταξύ των θαυμαστών του Escher βρέθηκαν και πολλοί μαθηματικοί, γεγονός καθόλου παράδοξο, αν λάβουμε υπ' όψιν μας ότι τα σχέδια του πολύ συχνά βασίζονται στις μαθηματικές αρχές της "συμμετρίας" ή της "δομής". Τα σχέδια του όμως, δεν είναι ένα απλό παιχνίδι συμμετρίας, αλλά διαπερνώνται από μία κύρια ιδέα που πραγματώνεται.

Λέει ο ίδιος: "...Οι βασικές ιδέες των σχεδίων μου συχνά μαρτυρούν την κατάπληξη και την απορία μου ενώπιον των νόμων της φύσης οι οποίοι λειτουργούν στον κόσμο που μας περιβάλλει. Αυτός που θαυμάζει ανακαλύπτει ότι αυτό από μόνο του αποτελεί ένα θαύμα..."

Ακόμη "..Η ανάπτυξη μιας γραφικής εικόνας μπορεί να χωριστεί σε δύο ευκρινώς προσδιορισμένες φάσεις. Η διαδικασία ξεκινά με την αναζήτηση μιας οπτικής φόρμας, η οποία θα ερμηνεύει όσο πιο καθαρά γίνεται τον ειρμό των σκέψεών σου... Παρ' όλ' αυτά, η νοητική εικόνα είναι κάτι τελείως διαφορετικό από την οπτική εικόνα, και όσο κι αν κανείς προσπαθεί δεν κατορθώνει να "πιάσει" την πληρότητα της τελειότητας η οποία πλανάται στο μυαλό και την οποία κάποιος, τελείως λαθεμένα, αντιλαμβάνεται ως κάτι που "βλέπεται" ..."

"Ένα επίπεδο το οποίο μπορούμε να φανταστούμε επεκτεινόμενο προς όλες τις διευθύνσεις, μπορεί να γεμίσει και να διαιρεθεί επ' άπειρον με όμοια γεωμετρικά σχήματα που συνορεύουν απ΄όλες τις πλευρές χωρίς να αφήνουν κενά."

Περισσότερες πληροφορίες για τον M. C. Escher μπορείτε ν βρείτε εδώ:http://www.docstoc.com/docs/22631114/%CE%9F-%CE%9F%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%8C%CF%82-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%82-M-C-Escher-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BF